XOCALI
Ağappaq qar üstünə
Qanı çilənmiş balam.
“Qar adam”ın yanında
Qana bələnmiş balam.
Anası saçlarından
Göydən asılı qalmış.
Atası- «Vətən», – deyə,
Düz ağzından atılmış.
Babası buz heykəli –
Torpaq üstə yıxılmış.
Nənəsi havalanıb,
Dili-ağzı tutulmuş.
Bacısı, qardaşları
Qıyma-qıyma doğranmış.
Utansın belə dünya,
Zülmü artıq ağ olmuş!
Bir oba – bir məzarlıq,
Bütün nəsil qırılmış.
«Unutqanıq!», – deməkdən
Demə, dilim yorulmuş…
Biz unutqan olsaq da,
Tarix bunu unutmaz.
İnsanlığın düşməni
Heç bir kəsə dost olmaz!
QARĞIŞ
Novruz tonqalından
atlana bilmədi
Xocalı uşaqları,
qaldı yağı əlində…
Ay zalım düşmən,
səni odda yanasan,
suda batasan,
çörəyimiz tutsun səni,
boğulasan!
Daşın daş üstə qalmasın heç,
Bu əziz, kövrək günümdə
Görüm qarğışımız tutsun səni!
QAN DAMIR «XOCALI» SÖZÜNDƏN
Yenə Xocalı faciəsinin
növbəti ildönümü,
müsibətimizin
şəkilləri sərgilənir,
dərdimiz təzələnir,
könlümüz güllələnir…
«Xocalı» sözündən qan damır
Qəlbimizə –
Əsəblərimiz gərilir,
yumruqlarımız düyünlənir,
iİtirdiklərimiz,
atamızın şəhid olması
belə bizə adi gəlir
bu ağrını
hiss edincə…
XOCALIM MƏNİM
Milli Qəhrəman Çingiz Mustafayevin
əziz xatirəsinə
Jurnalistdi o,
Həkimdi, həm də.
Vətən çağırdı
Durmadı gendə…
-“Dözmürəm”, – dedi,
Ürəyim orda.
Bu da kameram
Dostumdur darda.
Dillər dastanı
Ünlü Qarabağ.
Nədir qəlbinə
Çəkilən bu dağ?!
Ağ göyərçinlər
Burda vurulmuş.
Düşmən bir cəllad,
Dünya kor olmuş…
Zalım, uşağın
Nədir günahı?
Tutmazmı səni
Körpənin ahı?!
Başıbəlalı
Dərdli şəhərim…
Hönkürdü Çingiz
-XOCALIM MƏNİM!..
Çingiz mərd oğul
O bir qəhrəman.
Vətən unutmaz
Onu heç zaman!
Mina Rəşid
