Efkan ÖTKÜN
İTİRMƏK QORXUSU
Məndə olan şəklin ki, var
istehzalı təbəssümlə baxan şəklin
Nə etdim bilirsənmi?
Asdım o şəkli hədəf taxtasına
Keçdim qarşısına nifrətlə.
Bilirsənmi?
Düz iyirmi qurşun sıxdım alnının ortasına,
Səni öldürmək istedim!
Beynin dağılmışdı, ölmüşdün sanki!
Ya da elə olmasını düşündüm bir an!
Ama gözlərin hələ gülürdü.
istehzalı təbəssümlə
O güldükçə mən qəhr olurdum.
Oturdum uzun uzun düşündüm
Oooof of.
Anladım ki öldürdüyüm sen deyilsən,
əsil öldürmək istediyim,
içimdeki itirmək qorxusudur!
Bax, bu üzden vurdum səni.
İndi ürəyinde məhbusam.
Bəlkə bir gün
peşmanlıq maddəsindən yararlanar,
Azad bir insan olaram.
Bax, o zaman, əfv etmən üçün,
Kim bilir kölən belə olaram.
***
Gün qaranlığa,
Ay ışığa,
Yaxşı pisə,
Hər gözəl bir çirkinə məhkum.
Ulduzlar gecəni sevər
Mən səni qaranlıq tərəflərinle
Aydınlıq saçan obrazınla
Yaxşılığın və pisliyinlə
Göz qamaşdıran çirkinliyinle sevdim
Ən gözəl gecələrim,
Hər sabaha günaydınım,
Sənin de günün aydın.
HANI
Hanı ayrılsaq hüzur tapacaqdıq
qanamayacaqdı içimiz
yanmayacaqdı barmaq uclarımız
hanı boşluğuna düşməyəcəkdikürəklərimizin
gözlərimizdə hüzün
dodaqlarımızda acı təbəssüm
söylə göy üzümü dəlindi
hansı mövsümün yanğısına su daşımaqdadır buludlar
bizi dara çəkməkdəykən tənhalığımız
nə zaman axsadı
şikəst oldu münasibətlərimiz
birdəfəlik maskalarla nə zaman olduq tənhalığın qəhrəmanı
tənhalar qəhrəman deyil ki,
lal bir sükutun arxasında gizlənmiş bədbəxtdirlər ancaq
axırıncı suala cavab axtararkən
sən susqun
mən də ki,
baxışlarında hüzün kölgəsi əskilməyən
ürəyini didən birisi
səbəbsiz
niyyəti sevmək olanın mənzili büsatdır deyiblər
indi durub üzümüzə hicran
onsuz da saxta görüntü yarada bilmirik
var ikən dilimizdə yumyumşaq kəlmələr
çox sevdiyini söylə də sən rahat et, barı
qoy dinsin göz yaşlarımız
susuz səhralar kimi alov-alov yanan o iki ürəkdə
bir eşqi cücərdə bilmədik
qoy yansın mənim ürəyim
gəlsin yoxluğuma yoxluğun yoldaşlıq etsin.
ÇARƏSİZLİYİNDƏ ÇARƏSİZƏM
Ah sevdiyim
bu gecə də saç diblərimdən qanayıram
yoxluğunun üzgünlüyünə
həyəcanlı toxunuşlarla
barmak uçlarımda yanığım
damla-damla yanağdan süzülən göz yaşlarında
hıçqırığın, hıçqırığım
çarəsizliyin, çarəsizliyim
ah mənim ürək üzən sevdiyim
ürək üzməyin
məndə can çekilişi
ömrümdə mövsüm dəyişikliyi
hüznümə xəzan geydirən əcəl köynəyi
çarəsizliyinde çarəsizəm
tökülürsə qaş-qabağın
susqunluğuna susaram
başım çiynimə düşər
boyun bükər qəhr olaram
quruyur sevgi baxçasında çiçəklərim
sovrulur bilinməzlərə xəyalım
əllərim səmaya uzanır
“sevdiyimi çarəsiz qoyma Rəbbim”
hər dildə
bilinməz dualar edərəm
çoxmu bağırıram?
xeyir!
sadəcə hayqırıram.
varsın olsun.
istərsə hər kəs duysun.
çoxda ki, yanımda yoxsan.
herşeye rəğmən, səbəbsizcə səni çox,
lap çox sevirəəəəəəəəəm!
“HAQQ” DEMİRƏM YANLIŞ ANLAŞILAR
kabus kimi keçən bir gecədən sonra
ya qısmət deyərək dalmışam yuxuya
bəlkə günəş maviyə boyanar
içindƏ ümid, sevgi, eşq barındırıb oyanar sabaha
hələ gün ağarmadan
üzümə günahım oxunub verilər edam qərarımı
türlü-türlü dəlillər qarşısında susaram
bir yerdən sonra
bu nə kabusdur deyə titrəyər dodağım
qorxaram
dua etsəm belə bəddua deyə yazarlar əleyhimə
sanki əhəl-həqq deyən
mən Həllac Mansur
o Cüneydi Bağdadidir
fərmanlar verir qətlimə
nəhayət yaxalanaram
önce elimi uzadıb
bileklerimi kəsərlər
yenə “haqq” demərəm yanlış anlaşılar
başımı bədənimdən ayıraraq, nəşim yandırılar
külüm ərşi əlaya sovrular
nəhayət oyanaram onda
yaxşı şeyler diləmərəm
ne bu günə
ne de gelecek bir günə dair
qorxaram yanlış anlaşılar
VƏSİYYƏT
Eşqə sadiqliyimi bilirsən
atam da anamı elə sevərdi
elə dərin, elə içdən
bu üzden
isyanımı anlamadınsa
açıb ürəyimin halına baxarsan
dayarsan başını
qara buludlarla bəzənmiş göyün sinəsinə
axıdarsan hüznü kirpiklərindən
sana yazılan şeirler bax bu gecə öldü
xəncərlənincə arxasından arzular
səhifələr qana bulaşıb
töküldü hece, hece üreyimdən
ah, kaş sənə nifrət edə bilsəm
boğazıma düyünlənən qorxuları qusardım
ama mümkün deyil
gecələr boyu xəyal yorgunu bir dəli
nərdivanlar quraraq ulduzlara
dayandırmaq istəyir ay dönüşünü,
gün doğuşunu
biraz daha qalsın xəyalımda deyərək
baxıram
ayaqlarım altından nərdivanı çoxdan çəkmisən
getməyin asan olduğu gerçəkkən
mən sənə dönərkən
bir daha yıxılaraq ölürəm
sənə vəsiyyətimdir
məni xəyal məkanında
aşiqlər məzarlığında basdır
GÜNAYDIN
Nə edək sevdiyim
bu sabah günə kasıb oyandım!
və sənə, dadlı bir təbəssüm,
isti sevgidən başqa bir şey verə bilmədim.
bu üzdən, əfv et məni!
MƏN ÖLƏRƏM
Neçə dəfə dedim,bilsən,
böyütmə hər olayı sən
olur bir gün çıxıb getsən
dayanamam mən ölərəm.
gərək var mı ki bəyana
uğrayıram həp hicrana
yetər,gülüm, qıyma mana
Sən gedərsən mən ölərəm.
Tanrı deyə tapdım sana
necə qıydın sən bu cana?
toxunmadım başqa tənə
toxunarsam mən ölərəm.
AHIM
Məndən ahmı istədin
ahım yoxdur ki mənim
bir tək bildiyim ahlar
dilə düşən eyvahlar
üstünə alacaqsan
yığılıb qalacaqsan
sətir- sətir misrada
saralıb solacaqsan
vaz keçdim süsləməkdən
yazdığım misraları.
heçdən anlamam zatən
qafiyəm yoxsa qalsın
açıqça söyləyirəm
söylədim gərəkəni.
üstünə alan alsın,
Bu korlar yetməz ona
su daşırsam namərdəm.
qoycehennemde yansın.
dilərəm yaxdığın qədər
bir gün sən də yanarsan.
təbii bunlar da yetmez
hər ooooof deyə inləmən
ta ki ərşə dayansın…
İBADƏTİM
bir şeir düşsə saçlarından
düşsə ulduzlar uçlarından
və mən diləklər tutsam
ömrümü ömrünə calamazmıydım
ağladığında
nə qədər çirkin olduğunu bilirəm
açarmıydı dodağında təbəssüm
gəmzələrində bəyaz güllər
qoxarmıydı yasəmən
toxunmaya qıymadığın tənin
güldüyünü görüncə
bir bayram sabahı kimi
içim pırıl-pırıl
namazımda
niyazımda
ibadətimdə
adını hey anmazmıydı dilim
adını andım deyə
eşqə nadan biri
məsələn
Cüneyd-i Bağdadi kimi
qətlimə fərmanlar versə
ve o an qəlbim dursa
bir daha vurmamaq üzrə
içimə gömmezmiydim səni
eşqim
röyam
arzum
dodağımda gülüşüm
asılırsa üzün
düşər dodağıma hüzün
haydı gül desəm
mənim üçün gülərmisən
Azərnaycan türkcəsinə Xatirə FƏRƏCLİ uyğunlaşdırdı
