“Su maşınları duran yerdə susuz quruyan ağac var…”

İlham QƏHRƏMAN

 

TƏK

Bir düzün ortasında, bitən

ağac kimi təkəm, telli balam…

Mənim təkliyim yerdə

çəkdiyim ahdan,

Göydə  Allahdan gəlir,

telli balam.

 

Kim bilir başıma

nə gəldi, telli balam?!

Təklər bu dünyada

tək əldi, telli balam.

 

Sevinc göz yaşında boğulur,

Kədərin çiçəyi çırtdayıb,

kədərim gülüşür,

telli balam.

Bütün qəmli mahnılar

təkliyin səsidi,

qəmli mahnılar sümüyümə düşür,

telli balam!

 

İtsəm məni necə nişan verərsən,

Necə soraq edərsən, telli balam?!

Heç kimin qəlbinə dəyməyən,

qəlbi ipək adamı,

Ürəyi sözə pətək adamı,

Adamların arasında

tək adamı, necə soraq edərsən,

telli balam?!

 

Təkəm, telli balam, –

tək səbir kimi,

Şamaxı yolundakı

tək qəbir kimi!

Belə tək olan

tək mənəm,

Bu təkliyimlə

görk mənəm, telli balam!

 

GÖRK ADAM

Onu tanıyanlar məəttəl qalır –
O necə öyc edir belə zalımnan?!
Deyir yaşamağım görkdü, adamlar –
Pis günə şükr edir mənim halımnan.

İnad əsir etdi özün, təklədi,
Kədər qucaqladı, dərd yedəklədi.
Dünyaya nə gözəl sübut eylədi –
Yaşamaq olarmış ölüm-qalımnan.

İlhamı bilməyən onu nə bilər,
On biri bilməyən onu nə bilər?!
Ömründə bir dəfə dindirmədilər
“Başınadönüm”nən, “qadanalım”nan.

 

MƏNZƏRƏ JANRINDA

 

Telli balam, məhəllədə

İtlərin sananan qabırğası

güzəranımızın bəyanı,

Pişiklərin çıxan donqarında

üz qaramız dolanır.

 

Bilən bilir – məmləkətdə

toxun acdan xəbəri yoxdu.

Gülzada qarıdı cehiz ucundan,

Qasım evlənmir ki, ev yeri yoxdu.

 

Harda zalımlıq var, telli balam,

orda nə ayparası var,

nə də ki, xaç var.

Su maşınları duran yerdə

susuz quruyan ağac var.

 

Telli balam, İlahi ədalət

tək Əzrayıl sağolmuşdadı –

heç kəs umsuq olmayacaq,

Şərbətindən hamıya pay düşür.

İlahi ədalət də kimə lazımdı?!

O gələn kimi kəndə vay düşür.

 

AXİRƏT YÜKÜ

 

Ölümü düşünəndə ruhuma

doğma olan musiqidən ayrılmağın

qəfil yağışa tutulan adam kimi

kədər yükünə tutuluram.

Sevdiyim, bilirəm deyəcəksən –

-Yenə İlham nağıl açdı,

Sən məni sevirdin amma,

axirət yüküm ağırlaşdı!

 

ZƏHRA İLƏ SEVGİ SÖHBƏTİ

 

-Dədə!

-Can dədə!

-Dədə, ana sevgisi nədi?

-Evin altıdı, telli balam!

-Dədə, ata sevgisi nədi?

-Ağacın altıdı, telli balam!

-Dədə, Allah sevgisi nədi?

-Göyün altıdı, telli balam!

 

 

GEDƏR

 

Səyriyir kölgələr şamın altında,

Şam saxlar kölgəni amanatında.

O kimdi dustaqdı damın altında

Xəyalı quş kimi elə hey gedər?!

 

Nə olsun süfrə var, boş açmaq olmur,

Örtülü sirrləri faş açmaq olmur,

Bu necə dövrandı baş açmaq olmur,

Ayaq altdan torpaq, göydən göy gedər.

 

Kimsəyə ərk etməz, kimsəyə minnət,

Cəhənnəm cəhənnəm, hardadı cənnət?!

İlham qarğı oldu, dərdləri bənd-bənd,

Öləndə məzara sarı ney gedər.

 

BİR LOXMA ÇÖRƏK

 

Alçağın ayağına

təkrar dönməkdi,

Qarşısında öz başını kəsib

boyundan yenməkdi

bir loxma çörək.

 

Nadan qarşısında

bildiyini udduğundu,

Loxmadan qabaq

o dünyanı daddığındı

bir loxma çörək.

 

Yaşadığın şəhərin

sənə qurban kimi baxan

təzə körpüləri, dənizidi,

Yatanda gecə yarısı,

duranda dan üzüdü

bir loxma çörək.

 

Bir iş görəndə

qılıncın ağzında

yeriməyə deyilir,

Yeyiləndə –

Allaha acıq getməsin –

zəhər kimi yeyilir

bir loxma çörək.

 

Müxənnət ölkəsidir,

gözünün kölgəsidir

bir loxma çörək.

 

TƏNHA QADININ ÜRƏYİNDƏKİLƏR

(ünvanlı)

Allahın altında o olaydı, telli balam,-

gecələr təklikdən üstümə yeriyən

daş-divar yerində duraydı!

Elə bilərdim o şahdı,

bu evim də saraydı!

 

Nə istəsə, nə desə, baş üstə!

Hər istəyinə müntəzir durardım,

Qıymazdım əyilə –

Çəkmələrinin ilgəyini də vurardım.

 

Paltarım da təklik çəkir, –

paltarımı paltarının yanından asardım,

ayaqqabılarımızı bir yerdə cütləyərdim,

O olsaydı, telli balam, nə dərdim?!

 

O olsaydı, telli balam,

Əl saxlamaz – dayanmazdım,

od üstündə qazan kimi qaynayardım.

Qırıq düyməsini tikmək bəhanə olardı,

eləcə paltarıynan oynayardım.

 

O qədər ağlamışam təkliyimə

ta gözümdən yaş çıxmır,

Elə bilirlər yanımlığım yoxdu.

Hər şey var, telli balam,

xanımlığım yoxdu.

 

Əhdim vardı,

Gecə bir şam yandırıb

qol-boyun rəqs edərdim.

Hərdən lal dilinən bir öpüşlə

sevgidən bəhs edərdim.

 

Bəzən şadlığımdan şitdiyim tutaydı

qəzəbli gözlərini üstümə güllə çəkəydi,

yenə dayanmayaydım – əsəbləşəydi –

mənə bir sillə çəkəydi.

 

Telli balam, nə olardı

mən də onun axtardığı

qadın çıxaydım.

Toyların nəmər, yasların yas siyahısından

adım çıxaydı.

 

Mən də bilərdim kimi danışdıracam,

kimi bezdirəcəm, küsdürəcəm.

Çolpa alanda fikirləşməzdim

Bunu kimə kəsdirəcəm?!

 

Kitab kimi hər vərəqində olaydım –

nida, sual, nöqtə, vergül…

Məndən küsüb evdən çıxan gün

qayıdıb gələydi əlində bir gül!

 

O evə gec gələndə üzümü yan tutaydım,

mısmırığım yer süpürəydi,

qaş-qabağım göy

özümü göstərəydim – küsmüş…

Qoymazdım cibindən

üzülsün ləpə-kişmiş.

 

Telli balam, onsuz alınmır eee,

sola dolanırsan, sağa çıxırsan!

Halal qazancımdan cibinə qoyaydım

Etiraz edəndə yadına salaydım –

kişisən, ortalığa çıxırsan!

 

Görəydim mənim də əlim işə yatır,

Görəydim mənim də başım qarışır..

Məni qınama, telli balam,

təklik tək Allaha yaraşır!

 

 

 

Share: