Külək, o qızı neynədin…?
bir budaq qırılanda
oturub ağlıyardı,
gedənləri dördyolda
ötürüb ağlıyardı,
otluqda çiçəkləri
əyilib qoxlayardı-
çiçək, o qızı neynədin…
belə bir az qaraca,
bir az boyu bəstəydi,
xəyalları sarıdan
qulaqları səsdəydi,
əlləri yarpaq kimi
ürəyinin üstəydi-
ürək, o qızı neynədin,,
günləri dəyirmanda
üyündü,
üyündü də,
yazları payızlarda
küründü,
küründü də,
dumanlarımı apardı,
dumana büründü də
fələk, o qızı neynədin,,
o sısqa uşağıydı..
hara gəldi
yıxardın..
dirsəyini qanadıb,
dizini ağrıdardın..
evciyini uçurub,
saçını dağıdardın-
külək, o qızı neynədin…?
Şaxta vurub tellərinin ucundan
