Yağmalanan yurdların ot basmış yollarında düşmən tırtılı altda qaldı uşaqlığımız…

Faiq BALABƏYLİ

(yeni şeirlər)

ÇIXIB GEDƏCƏM

Daha necə yaşamaq vecimə də gəlməyir

bu dünyadan doymadan şəstlə çıxıb gedəcəm
İçimdə dustaq qalan, kimsənin duymadığı
vulkan kimi püskürən səslə çıxıb gedəcəm

Ətrafda  baş verənlər yenə də baş verirsə
kəsilib, edam olur yüzlərlə baş, verirsə.

Başsız məmləkətlərə kənarlar baş verirsə

millət qarşlaşırsa qəsdlə, çıxıb gedəcəm

 

Nə doğmalar biləcək, nə də yadlar, bilirəm

silinəcək yaddaşdan bütün adlar, bilirəm.

Sinəm zireh də olsa, ürək partlar bilirəm

daha heç vaxt olmaram xəstə, çıxıb gedəcəm.

 

Yersiz gəlib  yerlinin yerini dar eləyir

armudu heyva bilir, heyvanı nar eləyir.

Abırsızdan çəkinir abırlı, ar eləyir

nadanlar yaratdıqca dəstə, çıxıb gedəcəm.

SONRA…

Əvvəl gələn xəbərlər

sonra heç gəlmədi də

Sonra gəlməyən xəbər ümüdləri qarsadı…

Son dəfə əsən külək sonuncu yarpaqları

Qovdu, görə bilmədim, lap uzağa apardı…

Sonra həmən küləklər yarpaqsız budaqların

üstündən uçub getdi…

getdi

göyün üzündən buludları dağıtsın…

 

Daha küçələrə də su səpən tapılmadı

Tapılmadı yarını tozdan qouryan oğul…

(Mahnılar kökdən düşdü, toz basdı küçələri…)

Tapılmadı boz atı sərv tövləyə bağlayan

tapılmadı çiynindən bircə anın içində

tüfəngini aşırıb sinəsinə dayayan …

…nə pis gəldi sonralar…

 

Beləcə yoxa çıxdı əvvəl-əvvəl olanlar

qarğı atları minən kəndin uşaqları da

sonradan böyüdülər…

Sonra heç danışmadıq

unuduldu nağlımız

yağmalanan yurdların ot basmış yollarında

düşmən tırtılı altda qaldı uşaqlığımız…

 

Yaxşı ki xatirələr zökəm tutmuş sinəyə

bəlğəm kimi yapışıb –

qoparıb atmaq olmur…

Yurdu – yuvanı satdıq, qazı-nöyütü satdıq

indi bizə yad olan yadda qalan günləri

yaddaşlardan qoparıb,

aparıb satmaq olmur…

 

Körpə oğlanların da qaşları düyün vurub

qızların bantı hanı?-

toysuz qalıb gəlincik…

Sonra əsən küləklər bizi tərk edib getdi

getdi göyün üzündən buludları dağıtsın

Getdi bir qədər küskün, getdi bir qədər incik…

 

OĞLUM TURALA 

Oturma,

əllərini dizinin üstünə qoyub

dincəlmə,

hələ ömrün sonun çox var.

Boylan, boyunun çatdığı,

gözünün tutduğu yerlərə
baxışların bağlamasın qabar.

Üz tut, üzünü sənə tutub

üzlülük edənlərə…

hər sözü söz edənlərə

boyun büküb, göz gizləyib
söz gəzdirənlərə
arada çımxır, arada qabar,

sən öz yerini tanı,

onlara yerini göstər

bax gör necədir belə yaşamaq,

necədir haqqı dananlarla dalaşmaq…
Dalaş oğlum, dalaş…

 

Share: