Getmə… dur – sözümü bitirim…
Ayrılıqdan sonra mən
yaşayan bir meyidəm, –
Bəs sən necəsən?!
Sən hər dəfə səhv etdin
xəyallarımızın qurduğu odanı
xəyanətinlə məhv etdin,
dalğa yuyub apardı
mən olduğum adanı
Dəliyəm…
Dəlidən dəli…
Kədərlə, dərdlə, nifrətlə
sevgiliyəm, –
Bəs sən?
İndi fikri dolaşıq
gözləri yol çəkənin biriyəm
sənə işıq istəyən
qaranlığam, gecəyəm,-
bəs sən nəsən?
Nə dost qalıb dünyada
nə də düşmən, bilirsən?
mən göz yaşı tökürəm
sən üzünü silirsən…
Mən yoluna atılan daşam,
ömrünə soyuq olan
şaxtayam, qışam
bəs sən nəsən?
