Pıçıltı
Qonaq imiş…” Haradan gəlmişdi,hara getdi?”…-deyə soruşmadım kimsədən,sadəcə həsrətini çəkdim.Çünki onu alıb qoyacağım bir yerim yoxdu, ömrümün hər yeri tutulmuşdu. Bir də o, özünə möhtəşəm bir yer seçmişdi.O, hamıya gərək olan sevgiydi, o hamının dilədiyi diləkdi…
…Qonaq imiş orada.Mən elə sanmışdım, qonşudur.
Binamız yeni idi.Eyvanların biri həyətə açılmışdı,digəri üzü qibləyə.Qibləylə aramızda uzun yollardan sonra dəniz vardı,sonra maşınların surətlə ötüb keçdiyi geniş yollar,sonra sıx-sıx ağaclar.Bu tərəfdə adam az olurdu,bura insanlıq duyğusu daha çox olanlar çıxırdı…..Həyətə açılan eyvan isə həmişə dolu olardı; həyətdə oynayan uşaqlarına nəzarət etmək məcburiyyətində olan analardan tutmuş qonşu kişini,qadını, qızı güdən adamlara qədər hamını…
Namaz saatından xeyli əvvəl oyanaram , üzü qibləyə açılan balkona çıxıram,dərin düşüncələrə dalıram,xəyalım aşağıdakı sıx ağacların başı üstdən uçub uzun yollar üzərində dövrə vurar,sonra dənizin üstündə,sonra görmədiyim,gəzmədiyim yollarda… sonra ta qibləyə qədər gedərdi….
Sonra azan səsinə ayılıb ibadətimə başlardım….
Qibləylə aramızdan keçən yollardakı maşınlar çox sürətlə keçərdi…Ancaq öz əyləncəsini sevən eqoist insanlar kimi…Bir göz qırpımında yox olurdu.Alatoranlıqda bu surətlə şütüyən işıqcıqlardan inciyərdim bəzən,işıqlarını kimsə alacaq deyə qorxub qaçan işıldaböcəklərə bənzədərdim onları bəzən.Bəzən də düşdüyü yeri darmadağın edən topun alovuna.Bəzən də qəsdən arzularımızı sonadək dinləmək istəməyən uçan ulduzlara…
Sonra bu incik düşüncələrim cəmiyyətə sinərdi,insanların da beləcə laqeydləşdiyini, eqoist və etibarsız olduqlarını düşü -nərdim.Bu düşüncələrlə namaza gedər və dualarımda ,istək- lərimdə insanlara etina,etibar,sevgi, sayğı,qayğı, məhəbbət…. diləyərdim Tanrıdan….
Binamız yeniydi, mənzilimiz təzəydi və bu təzəlik ruhuma bir təravət versə də, köhnə evdən bəzi sıxıntıları da gətirmişdim özümlə.Hamıda olduğu kimi maliyyə sıxıntısı,yeni intizarlar və bomboş bir qəlb.İntizarlarım yeni əşyalar intizarıydı,qəlbimizin boşluğunu isə mənə yeni həyat bəxş etdiyi üçün Allah sevgisi və şükranlıq duyğusuyla doldurmaq arzusundaydım…
İlk dəfə o yarımpıçıltını eşidəndə diksindim…Dərin düşüncələrim sanki tən ortadan sındı və sonra səsli şəkildə davam etdi. “Bismillah” deyib özümə toxtaqlığ versəm də ,o yarımpıçıltı susmadı.Mən özgəsini dinləməyin günah olduğunu xatırlayanda artıq bir neçə dəqiqə keçmişdi və mən düşüncəmi mənimlə üz-üzə dayanıb pıçıldayan canlı varlıq kimi qəbullanmışdım….
Azan səsi eşidildi və mən çox utandım….Sübh tezdən günah etmişdim.Bütün günü beynimi məşğul etdi bu olay və son qərarım belə oldu…Bəzi duaları əzbərləyib söyləyirik öz istəklərimiz kimi.Çünki öz istəklərimizi o dualardakı kimi gözəl ifadə edə bilmirik hamımız…
O pıçıltı mənim düşüncələrimin gözəl ifadəsi idi…. Mən də elə düşünürəm axı…Mən də elə demək istəyirəm….Mən də elə sevilmək istəyirəm..Hamı gözəl sevgi istəyir, amma hamı gözəl sevə bilirmi?!
İLk pıçıltı…
Ruhumun niyə bu qədər həzin,yaralı və küskün olmasını soruşursan…..Sən yuvası dağılmış bir quşun sövgünü gördünmü?Cəh-cəhini eşitdinmi? Mən vətən itirmişəm… Pofossuz-zadsız…Bütün şüuraltıma məğlubiyyət hissi çöküb.Özümü heç bir sahədə qalib görə bilmirəm..Ruhum nə qədər yüksəklərə pərvazlansa da, qanadlarımda o qaranlığın hissi yaşayır.Mən duyğularıma hakim ola bilmirəm,mən sevincimə hökm eləyə bilmirəm. İçimdə bu bəşəri ədalətsizliyə bir üsyan hissi var deyə hər yerdə acıdil, nataraz və kobudam.Özümü quyuya salmış Yusif-Məlikməmməd-Ağatlı oğlan sanıram.
Amma hələ nə Misir tacirləri gəlib,nə qırxıncı otaqda divi öldürüb qurtara bilmişəm.Ömrümsə sona çatır.Miskinliyimi özündən sonrakılara söyləmək o qədər ağırdır ki…Döyüşsə oradan başlamalıdı,mənim öldüyüm o quyudan,o qırxıncı qapıdan,o əjdahaların məkanından…səhnəni bu yerdə tərk eləmək nə qədər ağırdır,bilirsən?
Bilirsən, o quyunun qaranlıq dibindən baxanda nə qədər iyrənc görünür işıqlı dünyadakı oyunbazlıqlar…
Siyasətin ticarət,ticarətin xəyanət, xəyanətin məhəbbət rolunu alması,mədəniyyətin boyaqçı, sənətin tələ missiyası…
Yesyekə bir çömçənin Qir qazanına dönmüş bu dünyada bütün mahiyyətləri bir-birinə qarışdırması,çirkabın ayaqları altına aldığı müqəddəslik,zərərin xeyrə meydan oxuması,şərin bayraqdar,xeyrin ələmdar olması nə qədər utancvericidir!
Qul bazarının boynuburuq Yusifi,Qara divin oyuncağı,əjdahanın yemi olduqdan sonra içində hansı işıq yanar insanın?!!
Bu dəhşətli burulğanda boğulanların bir qismi dindən yapışır, bir qismi sözdən, bir qismi də düşmənin xəyanət əlindən.Ölümün eşiyindən dönən bu varlıqlar yenidən ölmək üçün bəşəri ədalətsizliyin oyuncaq məşəqqətlərinə dözməli olduqlarını dərk etmirlər ilk baxışdan.Ötənlərdə cisimlər ölür,ruhlar yaşayardı,indi ruhlar ölür,cisimlər yaşayır.Allahın yeni təcrübə balonlarındadı insanlıq sanki…
Bütün bunlara baxmayaraq, insanın içində bir işıq olmalı, bir ümüd işığı olmalı, işığın pəncərəsindən baxıb necə, harada, nə vaxt o kiçicik işığı yesyekə bir günəşə çevirməyin yollarını görməli. “Sən niyə küskünsən?” deyib soruşma, Vətənini yağılar yağmalamış üzgün insandan… Milliyyətçi patriot deyiləm kosmopolit düşüncəli dünyasevərəm.Məni incidənsə,
varidatımın zorla yağmalanması,soydaşlarımın özünümüdafiə şəraitində öldürülməsi, bərəkətimin aclara nəzir yox, toxlara qənimət olmasıdır.Mənim mənəvi dəyərlərimin formaca eybəcərləşdirilib gözdən salması, mahiyyətinin isə oğurlan- masıdır məni üzən.Azadlığımın başını bağlayıb zənginliyimin üzünü açan zorakılığadır üsyanım .”Biz Suriyada 500 min uşaq öldürdük” deyə fəxr edənlərdən Qarabağda divara mıxladığı Türk uşağının ölümü ilə ruhu pərvazlanan pəzəvəngə cəza istəyən sadəlövhlüyümədir qəzəbim, cəsarətimin ayağındakı kündə sevincimin boynunda boyunduruqdur.Ah, məğlubiyyətin rəzilliyi qara bir yaylıq kimi çəkilib bütün sevinclərin üzünə….Anası ölmüş körpəni sakitləşdirmək üçün alınan ucuz oyuncaqlara bənzəyir kiçik sevinclər!
Azan çəkildi …Mən namaza getdim, o səs isə hələ də kəsilmə- mişdi.Mən müttəhim kürsüsündən qalxmış günahkar kimi hiss edirdim özümü.Həm də aldığım nəfəsin niyə ürəyimə gedib çatmadığının səbəbini də tapmışdım sanki….Adətən, insan beynini yoran suallara cavab tapanda yüngülləşir,amma mən ağırlaşmışdım.Duyduğum həqiqətlər belimi bükməyə hesab- lanmışdı sanki…İşdə də fikirli oldum bütün günü.Hər kəs öz işindəydi…..
Stolumun üstündəki qovluqlara baxıram. Rusiyadan gətirilən viski və kolbasaların reklamını hazırlayıram.Daha sonra İran və Pakistan istehsalı olan hicabları,sonra Çin istehsalı olan yumurtaların reklamı da məni gözləyir…..
