HƏSRƏTİM ÇIXDI GÖYƏ..
(Modern şeir)
Səma doldu, bulud ağladı,
Həsrətim çıxdı göyə sevgilim.
Bizi ayıran yollarda gözüm qaldı,
Yollarmı ayırdı bizi?
Həsrətinə dözə bilmiyəcəyəm.
Sən də mənim qəlbimdə qalan izlərini silə bilməyəcəksən!
Sən gəlmədin, elə bildin ki, bitdi sevgimiz?
Bu yolun dönüşü yoxdu.
Bilirsən, bu yolu keçən də çoxdu…
Demə ayrılıq, demə son!
Bu şeirim də son deyil…
Bir gün mənim üçün darıxacaqsan…
Bir gün mənim üçün ağlayacaqsan…
Mənim sevgimi səsləyəcəksən…
Sevgimdən ötrü darıxacaqsan…
Yenidən o illəri xatırlayacaqsan…
Bundan sonra yadına düşdükcə üşüyərsən…
Özünü isitmək üçün sevgimə bürünmək istəyərsən…
Eşqinə aldanma, olarsan pərişan.
Fürsət varikən bu fani dünyada səhv etmə.
Sevginə ol vəfalı, son da olma peşiman.
AĞAYEV BURHAN. 04.09.2023
TƏHLİLİ:
Ağayev Burhanın şeirində modern ruhun axtarışları
Ədəbiyyat insan qəlbinin ən səmimi etirafıdır. Bu etiraflar bəzən səssiz bir ah, bəzən çarəsiz bir həsrət, bəzən də illərin içində dərinləşmiş bir sevgi ilə ifadə olunur. Ağayev Burhanın “Həsrətim çıxdı göyə” adlı modern şeiri də məhz bu qəbildən olan duyğuların poetik təcəssümüdür. Şair burada sevginin tükənməzliyini, həsrətin göylərə qalxacaq qədər dərin olduğunu və ayrılığın əslində bitiş deyil, başqa bir başlanğıc ola biləcəyini poetik dillə oxucuya çatdırır.
Şeirin ilk misrasından hiss olunur ki, bu, adi bir ayrılıq şeiri deyil. “Səma doldu, bulud ağladı” misrası duyğuların kainat miqyasında ifadə edildiyini göstərir. İnsan qəlbinin dolub-boşalması sanki təbiətlə eyniləşdirilir – bulud ağlayır, göy dolur, həsrət göylərə qalxır. Bu, həm də şairin içindəki iztirabın yalnız şəxsi deyil, ümumbəşəri bir dəyər daşıdığını göstərir. Göyə çıxan həsrət, sevgilinin yoxluğu qarşısında baş qaldıran acizlik, oxucunun qəlbinə toxunan bir təsir yaradır.
“Bizi ayıran yollarda gözüm qaldı. Yollar mı ayırdı bizi?” – bu sual formasında təqdim olunan misralar ayrılığın səbəblərini dərk etməyə çalışan bir ruhun təlatümüdür. Burada yollar yalnız fiziki məsafələri deyil, həm də iki qəlbin arasına girən maneələri simvollaşdırır. “Yollar” bəzən vaxtsızlıq, bəzən anlaşılmazlıq, bəzən də alın yazısı kimi qavranılır. Lakin şair bu yolların ayrılığa səbəb olmasını sual altına alaraq, taleyin ədalətinə qarşı səssiz bir üsyan edir.
Şeirdə “Sən də mənim qəlbimdə qalan izlərini silə bilməyəcəksən” kimi misralar, sevginin ötəri bir hiss deyil, iz buraxan bir həyat təcrübəsi olduğunu ortaya qoyur. Bu izlər nə zamana, nə də məntiqə sığmır. Şair sevdiyi insanın bir gün keçmişi xatırlayaraq, soyuq anlar yaşadığında onun sevgisinə bürünmək istədiyini təsəvvür edir. Bu obraz şairin içindəki romantik, idealist və eyni zamanda realist sevgini göstərir.
Modern şeir formasında ruhun çağırışı
Bu şeir struktur baxımından sərbəstdir, yəni klassik qafiyəlilik və bənd bölgüsündən uzaqdır. Lakin bu sərbəstlik, məzmunun sərhədsizliyini, hisslərin azadlığını simvolizə edir. Modern şeirdə şair bəzən qırıq cümlələrlə, bəzən sanki dialoq içində özü ilə danışaraq duyğularını təqdim edir. “Demə ayrılıq, demə son! Bu şeirim də son deyil…” – bu misralar həm şeirin özünün davamlılığını, həm də sevginin bitməzliyini göstərir. Burada “şeir” sevgidən ayrı düşünülmür – sevgi özü bir şeirdir, şeir isə yaşanan hisslərin səsinə çevrilir.
Şeirin sonunda diqqət çəkən əsas mesajlardan biri həyatın ötəri olması və insanın sevdiklərinə zamanında dəyər verməsinin vacibliyidir. “Fürsət var ikən bu fani dünyada səhv etmə. Sevginə ol vəfalı, son da olma peşiman” misrası bu əsərin fəlsəfi və əxlaqi mesajını verir. Həyatın qısa olduğunu anlayan şair, sevgini itirmədən yaşamağı, peşman olmadan vəfalı olmağı tövsiyə edir. Bu, sadəcə bir sevgi etirafı deyil, həm də oxucuya ünvanlanmış həyati çağırışdır.
Burhan Ağayevin “Həsrətim çıxdı göyə” şeiri həm emosional, həm də mənəvi baxımdan zəngin bir poetik əsərdir. O, sevgi, həsrət, ayrılıq və vəfa mövzularını modern şeir üslubunda dərindən işləmişdir. Hər bir misrada duyğuların təlatümü, hər bir cümlədə isə sükutun səsi var. Bu şeir təkcə bir sevgi etirafı deyil, həm də insani hisslərin, məhəbbətin, ruhun və zamanın poetik təhlilidir. Oxucu bu şeirdə öz keçmişini, yaşadıqlarını və bəlkə də peşmanlıqlarını görə bilər. Məhz bu səbəbdən “Həsrətim çıxdı göyə” sadəcə bir şeir deyil – bu, bir ürək fəryadıdır.
✍ Sevil Azadqızı
Azərbaycan dill və ədəbiyyatı müəllimi. Filoloq. Ədəbi təhlil və tənqidçi.Şair.
06.08.2025
