Səbr zamanın gözəl meyvəsidir — bu fikir həyatın ən dərin, ən hikmətli həqiqətlərindən birini ifadə edir. İnsan ömrü boyu arzuların, planların, məqsədlərin ardınca gedir, amma hər şey bir anda baş vermir.
Zaman hər bir istəyin, hər bir müvəffəqiyyətin yetişməsi üçün bir proses tələb edir, və bu prosesin əsası səbrdir. Səbr sadəcə gözləmək deyil; o, insanın daxili gücü, təmkini, inamı və iradəsi ilə zamanın gətirdiklərinə hazır olmağıdır. Səbrsiz insan tez ümidini itirər, hər bir çətinlik onu çaşdıra bilər, amma səbrli insan hər bir çətinliyi öyrənmək üçün bir fürsət bilir, hər bir gecikməni hikmətin bir hissəsi kimi qəbul edir.
Həyat bəzən insanı sınağa çəkir, arzuların yerinə yetməsi üçün uzun yollar tələb edir. Bu zaman səbr insanın ən etibarlı silahına çevrilir. O, insanı yalnız gözləməkdən qorxmamağa öyrədir, eyni zamanda hər anın dəyərini bilməyə və hər təcrübəni mənimsəməyə yönləndirir. Səbrsiz insan küləyə tutulan alov kimidir — bir anda alışar, amma tez də sönər. Səbrli insan isə torpağın dərinliyində kök salmış ağac kimidir — fırtına gəlsə belə, əyilər, amma qırılmaz; yağış və günəşlə dolan zaman isə onun meyvəsini yetişdirir.
Səbr insanı həm daxildən böyüdür, həm də xarici dünyaya qarşı dayanıqlı edir. Zamanın təlatümü, həyatda qarşıya çıxan gözlənilməz maneələr səbrli insanın ruhunu sınayar, amma eyni zamanda onu gücləndirir. Hər gecikmə, hər çətinlik onun üçün yeni bir dərs, yeni bir öyrənmə fürsətidir. İnsan başa düşür ki, həyatın ən qiymətli nemətləri tələsməklə əldə edilmir; onlar səbrin, zamanın və əzmkarlığın məhsuludur.
Səbr həm də insanın daxili sükunətini qoruyur. Qəlbin sakitliyi və ruhun təmkinliyi, insanın hər bir qərarında ağılla hərəkət etməsinə imkan verir. Səbr göstərmək həm də ümid etməkdir — inanmaqdır ki, gec də olsa, istənilən nəticə gələcək. Hər bir gecikmə yalnız insanın daha hazır olmasını təmin edir. Bu mənada səbr, zamanın gətirdiyi hər bir meyvəni daha dadlı və dəyərli edir.
Səbr yalnız müvəffəqiyyət üçün deyil, insanın daxili inkişafı üçün də vacibdir. Çünki insan yalnız nəticəyə çatmaq üçün deyil, yol boyu öyrənmək, təcrübə toplamaq üçün səbr etməyi bacarmalıdır. Səbr insana həyatın hər anını qiymətləndirməyi, hər bir sınağı qəbul etməyi öyrədir. İnsan başa düşür ki, hər şeyin bir vaxtı var və heç bir şey vaxtından əvvəl verilmir. Zamanın gətirdiyi hər bir hadisə, hər bir sınaq və hər bir gecikmə, insanı möhkəmləndirmək və dolgunlaşdırmaq üçün nəzərdə tutulub.
Beləliklə, səbr yalnız bir gözləmə deyil, həm də insanın ruhunu böyüdən, düşüncəsini zənginləşdirən və həyatın dərin mənasını dərk etməyə imkan verən bir qüvvədir. Zamanın gətirdiyi hər bir çətinlik və gecikmə, səbrin torpağında yetişən meyvəni daha şirin və dəyərli edir. Səbr edən insan isə həyatın ən böyük nemətini — anlayışı, hikməti və daxili sükunəti əldə etmiş olur. Səbr, həyatın ən gözəl meyvəsi olaraq, insanı zamanla barışdırır, ona daxili güc və ruhani zənginlik bəxş edir.
Sevil Azadqızı
