Sona xanım Vəliyevanın yaradıcılığına heç biganə qalmadım, qala bilmədim, qalmaq mümkün olmadı.
İmzasını izlədim, bütün yazılarını oxudum, oxucusu olaraq zövqümü oxşadı, sözə, sənətə bağlı olan adam kimi, oxuduqlarımdan həzz aldım, toxdadım, nə gözəl yazıb, necə vaxtında özünün yaşantısını, müşahidəsini oxucuya ünvanlayıb, hər kəs bacardığı, dərk etdiyi, anladığı qədər faydalanıb.
İndi “Müstəqil.Az”-ın oxucularına təqdim etdiyim şeirlər də bu sıradan olan əsl ədəbiyyat nümunələridir. Xanım əfəndinin feysbuk sosial şəbəkədəki divarından oxudum. “Məndən sonrakı kölgəm” şeiri məni özünün aurasında saxlamaqdadır. Misralar, ifadə olunan fikir, yaşantı məni əsl poeziyaya “çidarladı”, şeirdəki həzin, bir qədər giley, lakin əminlik və etibardan kənara çıxa bilmədim, xatirələrimə qısıldım, ötənlərə tərəf boylandım, həə, bunları kimsəyə etibar etmək olmaz. Mənimlə gedəcək, mənimlə daima olan kölgəm mənsiz olmayacaq və bu yaşananlar da özümlə qalacaq, kölgəm heç kəslə paylaşmayacaq, deyə düşündüm. Sona xanım deyir:
Bu misralar isə mərhəm hisslərin, duyğuların, müşahidələrin ən etibarlı varlıqla bölüşməsinin etirafıdır:
Şairə xanımın “Əsgər xanımına” və “Allahın yanındayam, Ana” şeirlərinin də yükü çox ağırdır. Cərrah bıçağı ilə şırım-şırım olunmuş ürəyimə suçəkən kimi çəkdim, hopdurdum bu şeirlərin misralarını qəlbimə. Fikrim Sona xanımın yaradıcılığı haqqında hər hansı bir məqalə yazmaq olmadığı üçün (əvvələr yazmışam) eləcə şeirlərin təsirindən çıxmamış öz təəssüratlarımı oxucularımızla bölüşmək istədim.
Faiq Balabəyli, şair,
Müstəqil.Az saytının baş redaktoru
