Hərbi ekspert, Polkovnik-leytenant Anar Kərimov Akif oğlu artıq beş il idi ki, dünyasını dəyişmişdir. Vətənə, vəzifəyə, əsgərlərinə sadiq olan bu insanın yoxluğu həm hərbi xidmətçilərinin, həm də yaxınlarının qəlbində əvəzolunmaz boşluq yaratmışdır. Lakin Anarın vəfatından sonra zamanın sükutunda bir başqa səssizlik daha da kədər dolu idi. Onun anasının içində daşıdığı həsrət…
Gülarə xanım, Anarın əziz anası, bu dünyadan keçən ayın 23-də xərçəng xəstəliyindən uzaqlaşdı. Amma onun həyat hekayəsi yalnız xəstəlik və ölümün sərtliyindən ibarət deyildi. Gülarə xanımın övladına olan həsrəti, hər bir an, hər bir xatirə onu damla-damla əridir, bədənini və ruhunu tədricən yeyirdi. Hər küncdə Anarın səsini axtarır, onun yoxluğunu hiss etdikcə içində qızışan boşluq onu fiziki olaraq da zəiflədirdi.
Gülarə xanımın xəstəliyi yalnız fizioloji səbəblərlə bağlı deyildi; onun qəlbi, ruhu, duyğuları da xəstəliyin tədricən bədənində formalaşmasına səbəb olmuşdu. Həsrət və kədər onu içindən xırda-xırda yeyirdi. Hər dəfə övladını xatırladıqda, hər dəfə onun yoxluğunu ürəyində hiss etdikdə, sanki bədəninin bir parçası ondan uzaqlaşırdı.
Gülarə xanımın vəfatı, əslində, sevgi və həsrətin insan ruhuna necə təsir etdiyini göstərən bir nümunədir. O, Anar Kərimovun yoxluğunu heç bir zaman qəbul edə bilmədi və onun xatirəsi ilə yaşadı. Hər səhər Anarın şəkillərinə baxaraq, onun varlığını hiss etməyə çalışdı. Hər gecə onun adını pıçıldayaraq, içindəki boşluğu doldurmağa çalışdı. Lakin zaman və tənhalıq heç kimdən yan keçmir; Gülarə xanımın bədəni və ruhu da bu həsrətin təsiri altında tədricən zəifləyərək, onu bu dünyadan uzaqlaşdırdı.
Bu hekayə təkcə bir ananın övladına olan sevgisini göstərmir, həm də insanların emosional bağlarının fiziki və psixoloji sağlamlıq üzərindəki gücünü ortaya qoyur. Həsrət, sevgi, kədər – bəzən yalnız ürəklərdə deyil, bədənin hər hüceyrəsində yaşanır. Gülarə xanımın ömrü, övladına olan sevgisinin və həsrətinin necə güclü olduğunu, eyni zamanda bu gücün bəzən ölümcül ola biləcəyini göstərir.
Beləliklə, Anar Kərimovun yoxluğu yalnız onun şəxsiyyətini yox etmiş deyil, həm də anası Gülarə xanımın həyatını xırda-xırda yemişdir. Bu, insan ruhunun incəlikləri, həsrət və sevgiyə qarşı olan həssaslığı barədə düşündürən bir həyat dərsidir.
Zaur Rəxşan
