“MƏN ŞAİR DEYİLƏM, DƏDƏM BALASI…”
Mən şair deyiləm, amma qəlbimi şumlayan elə dərdlər var ki, onları DİLƏ gətirəndə nəzm kimi alınır. Arxivimdə nəzmlə qələmə aldığım bir kitablıq yazılarım var. Təqribən 40-42 il əvvəl bir neçə mənzum yazım dövrü mətbuatda, hətta “Azərbaycan gəncləri” qəzetində dərc olunub. Sağ olsun istedadlı şair dostum Faiq Balabəyli. məsləhət bildi ki, AzərNUR imzasıyla yazdığım o şirlərdən bir neçəsini “Müstəqil az” saytına təqdim edim. Buyurun siz də tanış olun!
Nurəddin Ədiloğlu
BU DƏRDİ KİM GƏTİRDİ BU VƏTƏNƏ?
Şair Arif Fərzəlinin “Bu söyüdü kim gətirdi bu bağa” şeirinə bənzətmə
01.06.2015
ELEGİYA
Dərd gəmirir ömrün-günün çoxunu,
Qəm kotanı şırım açır könlümdə.
Şər qüvəllər fırladır yer oxunu
Artır hər gün qan –qada da, ölüm də…
Talançılar sərvət yığır bəhsə bəhs,
Elsəvənin əvvəl-axır işi nəhs.
Kəcrəftarın işi-gücü kəsha-kəs.
Qayçılanır günüm, ayım, ilim də!
Məğlub olur FƏRsizlərə FƏRDimiz,
Əsir düşür nəmərdlərə MƏRDimiz,
Serial tək tükənməyir DƏRDimiz,
Baş roldadı zalımlar hər bölümdə…
Dilim gəlmir qarğış edəm fələyə,
Fələk oğlu, özü düşüb tələyə.
Millət uyub kələkbaza, kələyə
Haqqın şamı söndürülür külümdə…
YARADANIN bəndəsiylə nə qəsdi?
Yol – yolağı yağı tutdu, dost kəsdi,
Həyatıma hicran yeli tez əsdi…
Erkən soldu bağ-baxçamda gülüm də.
Alovlandı neçə OCAQ közümdən
Haqqı dedim, incidilər sözümdən,
Belə getsə, gedəcəyəm özümdən,
AĞI bitir qələmimdə, dilimdə…
Pisə necə yaxşı deyim yalandan,
Adam bezir yalanla can alandan,
Azərnuram, QARABAĞSİZ qalandan,
Qərib kimi dolaşıram elimdə…
07.12.2016
Virtual sevgiyə öyrətmə məni…
Ruhumuz sevgiyə burda oldu ram ,
Bizdən öncə duydu vüsalın dadın.
Setin bu başında mən alışıram,
Setin o başında sən – tənha qadın…
İnternet gör bizi nə hala saldı,
Virtual sevginin mənası varmı,
Yalançı sevgilər artıb – çoxaldı,
Yar yarın görməsə, sevgi olarmı?
.
Kül olar ruhumuz hicran odunda.
Virtual sevgiyə öyrəşsək inan,
Ustadlar nahaqdan deməyiblər ki
Canan büsəsidir aşiqə ehsan.
Gəl məni incitmə, heyrnım olum,
Sən də tənhalıqdan çəkirsən zülüm
Bu qədər virtual sevişməkdənsə,
Gəl gerçək sevişək səninlə gülüm …
Bu gecə
Dilbəra, mehmanım ol, CAN evimə sən bu gecə,
Elə viranəyə qalmış bədəni şən bu gecə.
***
Yuxumu ərşə çəkibdi gecələr hicranın,
Halıma şahidsən, ol mənə həmtən bu gecə.
***
Əl açıb dərgaha –Həqqa dualar eylərəm,
Olmasın gəldiyin yol, qarla-boran, ÇƏN bu gecə.
***
Gəl gülüm, gəl, nuş edək, birlikdə eşqin şərbətin
Tər çiçəklə bəzənib sevimli guşən bu gecə!
***
AzərNUR kamına çatsın, səninlə xoşnud olsun,
Ömrümün bağçasını gəl, eylə, gülşən bu gecə
RUH
Gecənin bir vədəsi
Yuxuma gəldin qonaq
Tutdun sorğu-suala
Eylədin məni sınaq
dedim, səbr elə bir döz,
etibardan saldın söz..
ürəyim oldu köz-köz
Gözündən yağdı qınaq.
Ruhun oldu qar kimi
Susdum günahkar kimi,
Dinmədim lal-kar kimi,
Başımda sındı “çanaq”
QƏZƏL
Ey gül, o şux qamətinin heyranı mən ollam,
Könlündəki eşq baxçasının seyranı mən ollam.
***
Hara getsən, keçdiyin yollarda – xəyalən,
Arxanca düşən qos-qoca pirani mən ollam.
***
Sənlə həmdəm olalı qəm ürəyi tərk elələyib ,
Eşq səhrasının karvanı sən, sarvanı mən ollam.
***
Canımın içi dedikcə, səhər-axşam, mənə sən,
O şrin dilininn , ləblərinin qurbanı mən ollam…
**
Gəl demə, qoca AzərNURun ötüşüb gənc ömrü,
“Min bir gecə”də yalqızlığının dərmanı mən ollam…
22.02. 2013. Saat 11.47.
