Elçin MİRZƏBƏYLİ
Sən…
heç üşüdünmü
İsti yay günündə?
Alovu saçlarını qarsan soba dibində
Barmaqların soyuqdan
titrədimi?
Sahibsiz köpəklərlə bölüşdünmü
Əllərinin hərarətini?
Rühün süzüldümü
Nəhəng ticarət mərkəzlərinin
Basırıq dəhlizlərindən?
Reklam lövhələrində
Alın yazını oxudunmu heç,
Qızcığaz?…
Sən hardan bilirsən tənhalıq nədir?…
Sən…
Heç
Sevgiylə qətl edildinmi?
Ruhunu asdılarımı
Özgə istəklərinin
dar ağacından…
Gözlərini açdınmı
Alnından süzülən
Soyuq tər damlalarının
Titrəyişinə?
Yas tutdunmu heç
Sevdiklərinin gəlişinə?
Sevə-sevə zorladılarmı
İçindəki məsum sevdaları?…
Doğmalar arasında özgə oldunmu?
Kölgə oldunmu
Ruhunu zorla daşıyan
Soyuq bədəninə?
Milyonların arasında
Tək qalmayasan deyə
Ruhunu
Zərrələrə
böldünmü heç?
Öz içində
Gündə yüz yol doğuldunmu,
öldünmü heç,
Qızcığaz?
Sən hardan bilirsən tənhalıq nədir?…
***
Sən demə heç yoxmuş həsrətin sonu,
Sən elə tənhaydın, mən elə təkdim…
Nə çəkdin, nə çəkdim,
Bilirəm bunu –
Sən eşqi, mən eşqin şəklini çəkdim…
Sil mənim adımı,
Sil…
Yenidən sil…
Sevgi qatarının son biletindən.
Qəlbimdə ilməsiz bircə yer qalıb
Dur as gözümdəki portretindən…
Son sözüm nə oldu?
“Uzaqmı yollar?…
Bircə kəlmə… susma, burcə kəlmə yaz”.
Dilimin ucunda iki fəsil var –
Bircə kəlmə payız, bircə kəlmə yaz…
Sənə nə göndərim,
Payız, yoxsa yaz?…
Mənimçün fərqi yox, elə xəzandı!
Daha içimdəki ocaq alışmaz,
Sən öz gözündəki çırağı yandır.
…Düşdün ayrıqlıq köçünə, yenə,
Yol deyil qayıdıb gələ biləsən…
Dərd deyil çəkəsən içinə, yenə…
Yurd deyil…
Uğrunda ölə biləsən…
***
Başını yastıqda bilərsən, kimsə
Altına bir edam kötüyü çəkər…
Ümidin sonuncu mərmiyə qalar –
Sonuncu ümidin tətiyi çəkər.
Ağrıdan çat verər yenə ürəyin –
Yenər ağrıları,
Yenər ürəyin,
Barıt çəlləyinə dönər ürəyin
İçində sevdalar fitili çəkər…
Sıyrılıb ömrünün son baharından,
Bir gün xəzan vurmuş arzularından
Özünü asarsan,
Arzuların da
Ayağın altından kətili çəkər…
Sınar əzabların – sınar dözümün,
Yuyar göz yaşları, yuyar üzünü…
Sevdiyin qadın da yumub gözünü –
Üstünə sevdiyin örtüyü çəkər…
